Βίδρα (Lutra lutra)
Ένα ιδιαίτερο θηλαστικό που φιλοξενεί η περιοχή είναι η αμφίβια ευρασιατική βίδρα, η οποία είναι είδος σαρκοφάγο, μεσαίου μεγέθους, με κυρίως νυχτόβιες συνήθειες και είναι ο [simple_tooltip content=’Δεν υπονοείται ο καλύτερος αλλά αυτός που είναι υψηλότερα στην τροφική αλυσίδα’]κορυφαίος[/simple_tooltip] θηρευτής στα Ευρωπαϊκά οικοσυστήματα γλυκού νερού.
Τρέφεται κυρίως με ψάρια, αμφίβια και καρκινοειδή αλλά μπορεί να τραφεί και με υδρόβια πτηνά, νερόφιδα ακόμη και μικρά θηλαστικά. Απαντάται σε βιότοπους που περιλαμβάνουν κυρίως ποτάμια, ρυάκια αλλά συναντώνται και σε λίμνες όπως στην Πρέσπα, λιμνοθάλασσες, λιμνία, ακόμα και σε αποστραγγιστικά κανάλια, τάφρους και κατά μήκος βραχωδών ακτών, δεδομένου ότι η ποιότητα των υδάτων είναι καλή και η τροφή επαρκής.
Οι βίδρες διατηρούν διάφορες υπόγειες φωλιές (ανάμεσα σε πέτρες, σε σπηλιές, ανάμεσα στο ριζικό σύστημα μεγάλων δέντρων) τις περιοχές επικράτειάς τους. Επίσης όμως, χρησιμοποιούν υπέργειες τοποθεσίες ξεκούρασης που ονομάζονται «καναπέδες» (couches), οι οποίοι είναι συχνά μέσα σε καλαμιώνες, όπου οι βίδρες φτιάχνουν ένα στρώμα ή μια πλατφόρμα βλάστησης που μπορεί να έχει διάμετρο 1 ή παραπάνω μέτρα.
Η Μικρή Πρέσπα καλύπτει επαρκώς όλες τις ανάγκες του είδους για το κατάλληλο ενδιαίτημα και έχει εκτιμηθεί με βιοδηλωτικά ίχνη ότι στο κεντρικό και νότιο τμήμα της εντοπίζονται 14 επικράτειες θηλυκών ατόμων. Στο νησάκι Βιδρονήσι, παρόλο το όνομα του, δεν έχει επιβεβαιωθεί παρουσία της.
Ο πληθυσμός του είδους έχει μειωθεί δραματικά τον 20ο αιώνα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Στη χώρα μας φιλοξενούνται από τους πιο υγιείς πληθυσμούς του είδους στην Ευρώπη, γεγονός που κάνει την ευθύνη για την προστασία της μεγάλη. Οι κύριες πιέσεις που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα, περιλαμβάνουν την υποβάθμιση του ενδιαιτήματος τους, την αποξήρανση των υγροτόπων, τη μείωση της παρόχθιας βλάστησης, την κατασκευή φραγμάτων κατά μήκος πολλών ποταμών και την εντατικοποίηση της χρήσης φυτοπροστατευτικών ουσιών στην γεωργία.
Για του παραπάνω λόγους, το είδος στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως «Κινδυνεύων» ενώ σε διεθνές επίπεδο χαρακτηρίζεται ως «Σχεδόν απειλούμενο». Επιπλέον, έχει χαρακτηριστεί ως είδος προτεραιότητας για προστασία, σύμφωνα με την Οδηγία 92/43 ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας.